مسافر پیاده

به آن‌ها که هر روز،
مرزهای جدید و قراردادی خود را برایمان تعریف،
و به ما تحمیل کرده اند بگو:
که پرچم سپید و پرنده‌ی صلح،
فقط نماد و نشانه ای،برای تزئین پس زمینه‌ی تریبون‌های سخنرانی شان نیست.
و ما به امید دیدن روزی،
که با شاخه‌‌‌ای از برگ‌های درخت زیتون،
بال‌های دوستیِ خود را بر فراز جهان گسترده ای،
چشم به راه آسمانِ منتهی به تماشای تو خواهیم نشست،
هر چند که در مسیر استقامتمان هرگز،از پای نخواهیم نشست...